اظهارنامه وسیله ای است برای اظهار رسمی مطالب به طرف دیگر. این برگ چاپی در بردارندهی قسمتهایی است که حاوی مشخصات اظهار کننده و مشخصات مخاطب و موضوع می باشد. اظهارنامه در خواستی است که شخصی بصورت رسمی از دیگری دارد یا امری را به او اعلام میکند. برای اینکه تعهداتی را به وسیلهی اظهارنامه از مخاطب بخواهیم باید موعد تعهد رسیده باشد در غیر اینصورت منشا اثر نیست.
اظهارنامه نباید حاوی مطالبی توهین آمیز برای مخاطب باشد، در غیر اینصورت دفتر دادگاه میتواند از ابلاغ آن خودداری کند. علی الاصول ارسال اظهارنامه برای مخاطب اختیاری میباشد اما در برخی موارد قانونگذار ارسال آن را اجباری دانسته است. به عنوان مثال در بحث داوری در قانون آیین دادرسی مدنی برای معرفی داور اختصاصی و مرضی الطرفین قانون گذار تکلیف نموده است که این پروسه، یعنی معرفی داور یا موافقت با داور انتخابی طرف از طریق اظهارنامه صورت پذیرد در غیر اینصورت منشا اثر نمی باشد. بنابراین، به عنوان مثال اگر شخصی که خواهان این است داور خود را به طرف مقابل معرفی کند نمیتواند این معرفی داور را از طریق نامه برای آن شخص ارسال کند و باید از طریق اظهارنامه باشد.
یا موردی دیگر در خصوص اجباری بودن ارسال اظهارنامه این است که، اگر مالکی مال غیر منقول خود را در اختیار شخصی قرارداد تا شخص اخیر به عنوان سرایدار ، کارگر یا خادم از آن استفاده نماید، اما آن شخص اما در موعد مقرر ملک را به صاحب آن تحویل ندهد در این صورت مالک ملک ناچار است برای تخلیه ملک اول اظهارنامه برای متصرف ارسال کند و اگر متصرف ظرف ده روز ملک را تخلیه نکرد ، مالک آنگاه میتواند دعوای تخلیه مطرح کند. پس شرط طرح دعوای تخلیه ارسال اظهارنامه میباشد.
ارسال اظهارنامه
ارسال اظهارنامه امری بسیار مهم و حقوقی میباشد و باید با مشورت وکیل دادگستری صورت پذیرد، چون ممکن است در ضمن آن مطالبی بدون آنکه طرف ارسال کننده از اثرات حقوقی آن اطلاعی داشته باشد، عنوان شود و بعداً به ضرر او تمام شود. هم چنین چگونگی پاسخ اظهارنامه نیز از ارسال آن مهمتر است و باید اصل را بر عدم پاسخگویی به اظهارنامه قراردهیم. چراکه، از عدم پاسخگویی به اظهارنامه معمولاً ضرری متوجه فرد نمیشود اما از دادن پاسخ و آن هم به اشتباه، قطعاً باعث ضرر به شخص میشود بنابراین برای ارسال اظهارنامه و پاسخ آن حتماً با وکیل دادگستری مشورت شود.
منبع: https://dadpuyeh.com/